Nawiązując do tematu podłoże dla LOW-TECH postanowiłem przekazać Wam co nie co
z mojego archiwum.
No bo cóż, mógłbym dać wam najlepszego.
Oto cytat z książki z lat 50 na temat akwariarstwa (Spółdzielnia Inwalidów -
wydawca, praca chyba zbiorowa ?, autor nieznany)
"Podłoże glebowe dla roślin
Rośliny stanowią niezbędny składnik stwarzanego przez nas wycinka podwodnej
przyrody. Na temat składu podłoża glebowego dla roślin akwariowych toczyły się
już liczne spory między miłośnikami. Zwykle każdy z przeciwników miał dużą
część racji, z tej prostej przyczyny, że każdy gatunek
rośliny ma swoiste
wymagania co do składu chemicznego i postaci fizycznej gleby.
Według zaleceń doświadczonych hodowców najodpowiedniejszym podłożem jest
neutralna mieszanina z żyznej gliny i niemytego piasku rzecznego. Wiąże ona
dobrze korzenie roślin wodnych, nie wpływając przy tym niekorzystnie na
właściwości wody w akwarium (patrz rozdział następny). Takie podłoże trzeba
przykryć z wierzchu warstwą około 4 cm dobrze przemytego piasku, aby uniknąć
zanieczyszczenia wody zawiesiną z gleby.
Podłoże glebowe akwarium urządzamy według następującego przepisu. Pobraną z
gruntu nietłustą glinę mieszamy z drobnym nie mytym piaskiem rzecznym w
stosunku 1:2, w jakimś większym naczyniu, najlepiej w miednicy. Mieszając
dodajemy wody w takiej ilości, aby otrzymać dość rzadkie błoto. Otrzymane błoto
przenosimy porcjami na dno akwarium, za pomocą jakiejś płaskiej miseczki.
Pokrywa się nim tylną powłokę dna, warstwą 3-5 cm, zależnie od wielkości
akwarium. Powierzchnię gliniastego gruntu wyrównujemy i uklepujemy dłonią,
starając się w ten sposób wycisnąć uwięzione pod nią pęcherze powietrza. Po
starannym uklepaniu gruntu zbieramy szmatą brudną wodę, która wypłynęła z błota
na przednią połowę gołego jeszcze dna. Usuwamy także z wewnętrznych ścian
akwarium przypadkowe zanieczyszczenia.
Następną czynnością jest pokrycie całego dna akwarium 4 centymetrową warstwą
dobrze przemytego piasku rzecznego o średnio grubym ziarnie. Mycie piasku do
akwarium jest czynnością mozolną. Większe ilości piasku (ponad 15 kg)
najwygodniej jest płukać w większej wanience za pomocą silnego strumienia wody
z gumowego węża. Koniec węża zagłębia się przy tym w piasek, który wypełnia
naczynie do połowy. Zmieniając często położenie węża w piasku doprowadzamy
ziarna piasku do ciągłego ruchu, przy czym lżejsze od nich cząstki brudu,
unoszone z prądem wody stopniowo spływają z przepełnionego naczynia poprzez
jego brzegi. Ten sposób doprowadzamy można stosować tylko w odpowiednio
skanalizowanym pomieszczeniu (pralnia) lub na wolnym powietrzu.
Mniejsze ilości piasku można płukać ręcznie w dużej miednicy. Piasek powinien
wypełniać wtedy około ¼ objętości naczynia. Zalewamy go wodą i energicznie
mieszamy ręką lub kopyścią.
Brudną wodę zmieniamy wielokrotnie na czysta, tak długo, aż wypłukany piasek
przy długotrwałym mieszaniu pod czystą wodą nie pozostawi w niej żadnych mętów.
Po opadnięciu ziarenek piasku woda musi pozostać kryształowo czysta.
Tak przygotowanym piaskiem odsączonym starannie z wody pokrywamy podłoże
glebowe i wolną przednią połowę dna. Aby uniknąć wypływania brudnej wody z
gleby na wierzch nakładamy piasek garściami idąc od przodu ku tyłowi akwarium.
Gdyby postępować odwrotnie (od tyłu ku przodowi) to pod ciężarem piasku podłoże
glebowe wypłynęłoby na wierzch.
Po nałożeniu odpowiedniej ilości piasku wyrównujemy gładko jego powierzchnię,
nadając jej spad ku przedniej ścianie. Na przodzie warstwa piasku nie powinna
być grubsza niż szerokość ramy akwarium, natomiast w tylnej części dna grubość
całego podłoża wynosi 7-9 cm. Jest to celowe z dwóch względów. Po pierwsze – w
tylnej części akwarium rosnąć będą
rośliny i trzeba przygotować odpowiednią
warstwę gleby. Po drugie – opadające na dno zanieczyszczenia z wody stoczą się
po pochyłej powierzchni piasku ku przedniej ścianie i stąd można je łatwo
usuwać gumowym lewarkiem.
W dalszym ciągu urządzania akwarium, resztki wody, które zebrały się na
przedniej części dna, wyczerpujemy łyżką i czystą szmatą. Można teraz
przystąpić do obsadzania dna roślinami. Jest to czynność bardzo ważna i to tak
dalece, że warto będzie zatrzymać się trochę dla zgłębienia minimum potrzebnych
koniecznie teoretycznych podstaw hodowli flory i fauny wodnej.
Nasza działalność w botanicznej i zoologicznej dziedzinie akwariarstwa będzie
świadoma, gdy postaramy się poznać prawa biologiczne, którymi rządzi się
podwodna przyroda.
Wszystkie
rośliny zielone lądowe i wodne pobierają z otoczenia substancje
gazowe i mineralne, które im służą do budowy własnego ustroju (organizmu). W
świetle słonecznym lub sztucznym specjalne urządzenia oddechowe na liściach
mikroskopijnej wielkości tzw. Aparaty szparkowe służą do wchłaniania dwutlenku
węgla. Stanowi on budulec chemiczny do syntezy węglowodanów (cukrów). Te same
aparaty szparkowe wydzielają na zewnątrz uwolniony z dwutlenku węgla tlen.
Węglowodany powstają w mikroskopijnych ciałkach zieleni zawierających barwnik
chlorofil, przy udziale energii świetlnej. Przy braku światła te same aparaty
szparkowe pochłaniają tlen, a wydalają dwutlenek węgla. Ciałka zieleni są
wtedy nieczynne, nie uwalniają tlenu z dwutlenku węgla i roślina oddycha
podobnie jak zwierzę.
Substancje służące do produkcji pozostałych składników i produktów roślinnych
(białek, witamin i innych), czerpią korzenie roślin zielonych z gruntu w
postaci roztworów wodnych soli mineralnych. Nadmiar wchłoniętej wody wydala się
przy tym w postaci pary przez aparaty szparkowe. Najważniejsze z pochłanianych
przez roślinę soli mineralnych to sole potasu (K), wapnia (Ca), amonu (NH4),
magnezu(Mg), krzemu(Si), żelaza(Fe), manganu(Mn), sodu(Na), związki siarki(S)
oraz niektóre tzw. mikroelementy (drobne ilości innych pierwiastków).
U roślin lądowych istnieje wyraźny podział funkcji między korzenie i liście.
Korzenie chłoną wodę z solami mineralnymi, liście zaś dwutlenek węgla. Niektóre
rośliny wodne dzięki przystosowaniu do środowiska płynnego mogą chłonąć także i
sole mineralne poprzez powierzchnię liści. Należą do gatunku z rodzaju
Myriophyllum, Cabomba, Elodea, i prawie wszystkie gatunki roślin pływających.
Ich słabe korzenie służą jako narządy czepne i statyczne.
Rośliny wodne o
szerokich i silnych liściach: jak grążele,
Aponogeton, Cryptocoryna,
Echinodorus,
Nymphea odżywiają się tak samo jak
rośliny lądowe. Ich korzenie są
dobrze rozwinięte i odgrywają swą właściwą rolę. Przy urządzaniu dna akwarium
trzeba mieć na uwadze stworzenie zwłaszcza dla tych roślin odpowiedniego
podłoża glebowego.
Obok podanych dwóch grup roślin wodnych istnieje jeszcze trzecia pośrednia.
Gatunki należące do niej pobierają sole mineralne zarówno korzeniami z gruntu,
jak i liśćmi, ze środowiska wodnego [tu pomijam całą listę roślin...]
Trzeba jednak jeszcze wiedzieć jakie gatunki gleby zasadniczo nie nadają się do
celów akwariarskich. Poniższa tabela zawiera ich charakterystykę.
Rodzaj gleby Ujemne właściwości
torf Zbyt silne zakwaszenie gleby
muł jeziorny za duży rozkład gnilny
ziemia nawozowa Obfite zakwity bakteryjne i pierwotniakowe w wodzie
ziemia wapienna Alkalizacja wody i za duża jej twardość
biały piasek kwarcowy Podłoże jałowe i za jasne
Żyzna gleba pobrana z powierzchownych gruntowych pokładów gliniastych zawiera
dużo rozpuszczalnych w wodzie składników odżywczych, z których korzystają także
rośliny chłonące sole poprzez liście.
W naturalnych warunkach warstwa gleby porośniętej przez
rośliny spoczywa na
skalistym podkładzie geologicznym. Skały stykające się z glebą ulegają
stopniowemu bardzo powolnemu niszczeniu, wydzielając przy tym do gleby dużo
cennych składników. Szczególnie skały krystaliczne (magmowe) jak granit,
bazalt, gneis, łupek krystaliczny,
bazalt zawierają także dużo tzw.
mikroelementów niezbędnych dla żywych organizmów. Stąd celowe będzie
umieszczenie w akwarium niewielkich kawałków wymienionych gatunków skał.
Stanowią one zresztą doskonały element zdobniczy – szczególne pole do popisu
dla miłośników z upodobaniami estetycznymi. Np. efektowne tło dla roślin i ryb
stanowi oparta o tylną ścianę płyta łupkowa lub granitowa. Natomiast budowanie
z kamieni różnych grot i zakamarków nie jest celowe. Utrudniają one
oczyszczania dna z odpadków, oraz wszelkie inne manipulacje. Poza tym drobni
mieszkańcy akwarium kryją się w zakamarkach przed naszą obserwacją. Przy
ozdabianiu dna kamieniami trzeba mieć na uwadze zapotrzebowanie roślin na
światło i ustawiać kamienie tak, aby nie rzucały cienia na miejsca przeznaczone
dla roślin.
Niejeden z początkujących miłośników zapytałby może, czy same kamienie nie
wystarczą dla ozdoby akwarium. Może wymagające światła i pielęgnacji
rośliny
są zbędne?
Otóż odwiecznych praw przyrody, kształtujących wzajemną zależność zwierząt i
roślin w akwarium nie da się przełamać, ani łatwo obejść. Panująca w wolnej
przyrodzie równowaga biologiczna, której przejawy bada jedna z nauk
przyrodniczych – ekologia, jest niezbędnym czynnikiem normalnego rozwoju żywych
ustrojów zamieszkujących jakiekolwiek środowisko (biotop).[...] "
KONIEC CYTATU
NO I JAK WIDZICIE POLACY NIE GĘSI, I SWOJE TEKSTY MAJĄ
pozdr. Nuroslaw