Pelvicachromis taeniatus (Barwniak szmaragdowy)

Pelvicachromis taeniatus / Barwniak szmaragdowy / Striped Kribensis

KLASYFIKACJA
Rodzina: pielęgnicowate

ROZMIESZCZENIE GEOGRAFICZNE:
Nigeria, Cameroon.

SIEDLISKO:
Zamieszkuje wolno płynące, leśne strumienie i rzeki, bardzo często gęsto zarośnięte roślinnością.

ROZMIAR:
samiec do 8cm, samica do 6cm

WYMIARY ZBIORNIKA:
Dla pojedyńczej pary wystrczające jest akwarium o min. dnie 60×37.5x30cm (ok 71l), osobiście nie polecam trzymać więcej niż pary, barwniaki są bardzo agresywne względem swojego gatunku, poza tym w naturze jedna para zajmuje terytorium o powieszchni kilku metrów kwadratowych.

PARAMETRY WODY:
Temperatura: 22 - 26 ° C
pH: 5.0-7.5
Twardość: TWO 2-12dH

ODŻYWIANIE:
Tolerują większość pokarmów, jednak żywy lub mrożony pokarm powinien stanowić większą część diety.

DYMORFIZM PŁCIOWY:
Samce większe, masywniejsze, z wyraźną wyściółka tłuszczową na "czole". Petwy nieparzyste samców dłuższe. Ogólnie ubarwione są w sposób bardziej różnorodny.

HODOWLA I ROZMNAŻANIE:
Gatunek toleruje całkiem szeroki zakres parametrów wody. Nie zmienia to jednak faktu, że w wodzie zbliżonej do "uniwersalnej kranówki" - a więc przy pH powyżej 7.2-7.5, nie możemy liczyć na sukcesy hodowlane. Co więcej - w takich warunkach barwniaki sporo tracą ze swej urody, zapadają także na infekcje i choroby. Źle znoszą obecność pierwotniaków. Kolejnym ich wrogiem jest wysokie stężenie związków azotowych. W przeciwieństwie do nich, gatunek dobrze toleruje obecność materii organicznej - kwasów humusowych i garbników. Formy z Kamerunu wymagają wręcz ich obecności, zatem warto filtrować wodę przez torf lub liście dębu, położyć liście na dnie, a przynajmniej umieścić w zbiorniku sporo drewna. Wrogiem Barwniaków szmaragdowych są także...akwa-mity. W literaturze często spotkamy się ze wskazówką, według której warunki udanej hodowli Barwniaka szmaragdowego powinny być "podobne", czy wręcz "identyczne" jak dla Barwniaka czerwonobrzuchego (lub innych afrykańskich pielęgnic). Jest to stwierdzenie o tyle wygodne co nieprawdziwe. Barwniak szmaragdowy jest rybą zamieszkującą specyficzne siedliska, a co za tym idzie wykazującą szczególne potrzeby. Jest w tym względzie raczej podobny do wrażliwych pielęgniczek południowoamerykańskich, niż do innych pielęgnic z czarnego lądu. Błędem jest także łączenie obu gatunków - zwłaszcza w zbyt małym zbiorniku. Barwniak szaragdowy jest mimo wszystko delikatniejszy i mniej zadziorny, z czasem zostanie więc sterroryzowany przez swojego większego krewniaka. Warto natomiast połączyć ten gatunek z łagodniejszymi przedstawicielami rodzaju Nannochromis, małymi kąsaczowatymi (np. Etiopkami), lub karpieńcowatymi (tu jednak mała uwaga - nie wszystkie proporczykowce będą tolerować zakres termiczny optymalny dla barwniaków, zagrzebki zas moga zostać potraktowane jako pokarm). Karmimy żywym i/lub mrożonym pokarmem. Chętnie przyjmuje organizmy drobne - dafnie, artemię, wodzienia. Obecność skorupiaków w diecie dobrze wpływa na wybarwienie ryby. Przyzwyczaja się także do pokarmów sztucznych, byle dobrej jakości.
Do rozrodu wybiera miejsca spokojne i osłonięte - spód korzenia, grotę (niezastąpione są tu łupiny orzecha kokosowego), podkopany kamień. Drobnoziarniste podłoże ułatwi rybom kopanie dołków gniazdowych. Wprawdzie możliwy jest udany rozród w akwarium ogólnym (nawet w takim towarzystwie jak stado wyrośniętych Świecików kongolańskich), ale ze względu na wysoka wrażliwość ikry i wylęgu lepiej zapewnić tarlakom "własny kąt". Utrzymanie pH w okolicach 6.0-6.5 (dla kameruńczyków nawet 5.5), przy miękkiej wodzie, nie tylko stymuluje ryby do tarła, ale także stabilizuje poziom mikroflory w akwarium. To z kolei poprawia procent wylęgu i przeżywalność narybku. Opieka trwa dosyć długo, wylęg jest drobny i wrażliwy. Wodę odświeżamy często, ale w niewielkich ilościach, ważna jest stabilizacja jej parametrów i zabezpieczenie przed dobowymi skokami (zwłaszcza pH - co może być trudne w akwariach z gęstym porostem roślin i niskim poziomem TwW). Karmimy drobnym pokarmem - startujemy z pyłem, fluidami, z czasem przechodząc na artemię. Setka młodych z tarła to dobry wynik. To także dwie setki ryb ocalonych przed odłowem, więc warto pogimnastykować się przy hodowli tej ryby.
Źródło: apisto.pl i seriouslyfish.com