Akwaponika to system produkcji żywności łączący konwencjonalną akwakulturę (hodowlę wodnej fauny w zbiornikach) z hydroponiką (uprawa roślin w wodzie) w wytworzonym symbiotycznym środowisku. W konwencjonalnej akwakulturze ekskrementy zwierząt kumulują się w wodzie, zwiększając jej toksyczność. W systemie akwaponicznym woda z akwakultury zasila system hydroponiczny, gdzie produkty uboczne rozkładane są przez bakterie na azotany i azotyny, które następnie wchłaniane są przez rośliny jako produkty odżywcze. Oczyszczona w ten sposób woda wraca do akwakultury.

Ubytek wody w takim systemie to głównie parowanie. Stosując właściwe rozwiązania technologiczne do utrzymania pożądanej temperatury i zasilania pomp do cyrkulacji wody, system taki może być niemal samowystarczalny.

Czy taka akwaponika jest ładna?
To kwestia dyskusyjna - wielu purystów pozostanie przy opinii iż jedynie podwodne aranżacje zamknięte w ramie ze szkła oddają kwintesencję akwarystyki roślinnej. Wolne dusze postawią na eksperymenty z nowymi formami, zbiornikami otwartymi i podążą za propozycją ekipy Amano stawiając zbiornik w stylu DOOA.

Do tej pory, własnie z uwagi na dyskusyjne walory dekoracyjne, akwaponice nie udało się zadomowić w sercach akwarystów roślinnych - a to przecież nie nowa forma. A może do tej pory po prostu nikt nie potrafił tego zrobić dobrze?  Czy czeka nas rewolucja w nowym wydaniu?

Poczekamy na naśladowców ADA i będziemy obserwować, czy uda im się chwycić nas za serce, na tyle abyśmie mieli ochotę i potywację do eksperymentów we własnych zbiornikach.
Niejednokrotnie byliśmy świadkami gdy propozycja ADA w rękach hobbystów nabierała nowego, ekspresyjnego wymiaru za którym podążały tłumy.

Przy okazji - macie pomysł na polską nazwę takiej aranżacji? 
Akwaponika brzmi dosyć...zwyczajnie ;) Z kolei obfitość roślin użytych na powierzchni zdaje się przekraczać tradycyjną definicję stylu mizube.

Czekam na Wasze pomysły w komentarzach.